Nie trzeba wycinać drzew, by cieszyć się pięknem drewna na ścianie czy podłodze. Nie trzeba potem takiej powierzchni pielęgnować, woskować czy cyklinować. I można ją umieścić w strefie mokrej łazienki, bez obawy, że odkształci się, zagrzybi, czy inaczej zmieni swój wygląd. Wystarczy wybrać płytki drewnopodobne.

Ceramiczne imitacje desek jak nigdy wcześniej, mogą śmiało konkurować z materiałem naturalnym. Współczesne metody produkcji, dopracowane wzory, zróżnicowanie kolorystyczne – w wielu przypadkach trudno na pierwszy rzut oka odróżnić czy to, co znajduje się we wnętrzu to deska czy płytka.

Płytki drewnopodobne cyklicznie, od trzech dekad pojawiają się na rynku. Jednak kiedyś trudno było te produkty nazwać inaczej jak wyłącznie „inspirowanymi”. Od kilkunastu lat, od wprowadzenia cyfrowego nadruku, stopniowo zaczęły stawać się coraz bardziej realnymi imitacjami – z właściwą dla drewna różnicą tonalną, wyraźnymi słojami czy sękami.

Najczęściej są to płytki gresowe – łączą wtedy wysokie parametry techniczne z estetyką. Można je używać w każdym miejscu domów prywatnych i w większości obiektów publicznych, bo są trwałe i odporne na zużycie. Nie wymagają użycia żadnej specjalistycznej chemii do czyszczenia, nie szkodzi im woda, buty na szpilce czy pazury psa. Pozwalają na stworzenie okładziny, która nie będzie wymagała żadnego szczególnego traktowania.

Jak każda płytka ceramiczna, nadają się one na ogrzewanie podłogowe – i to kolejne zastosowanie, w którym imitacje drewna sprawdzą się lepiej niż naturalny pierwowzór.

Płytki drewnopodobne istnieją dziś w bardzo wielu odmianach – kolorach, kształtach, wykończeniach – tak, aby mogły być użyte w każdej stylistyce i pasowały do różnych gustów i różnych portfeli.

Najpopularniejsze są te, które mają formę krótszych lub dłuższych desek. Są najbardziej uniwersalne – odnajdują się w różnorodnych wnętrzach – i tych nowoczesnych i rustykalnych.

Chyba nie istnieje już gatunek drzewa, który nie zostałby skopiowany w takiej formie. W przypadku niektórych odmian – tych, które rzadko występują lub nie mają odpowiednich parametrów – to doskonały sposób, by wykorzystać je w wykończeniu wnętrz.

Zwolennicy popularnego w naszym kraju, stylu skandynawskiego bez problemu znajdą dla siebie ceramiczne deski, które są jasne, często – w chłodnej tonacji, z niewielką liczbą sęków, o gładkiej fakturze. Po przeciwnej stronie stylistycznej skali są ciemne, głębokie brązy, wyraziste słoje, z mnogością sęków i powierzchnia płytek jak ze śladami po narzędziach stolarskich.

Ceramiczny parkiet można układać na wiele różnych sposobów – jak klasyczne podłogi drewniane, z przesunięciem stałym lub nieregularnym, w jodełkę, jak parkiet albo jak inne, zwykłe płytki prostokątne.

Wielu producentów załącza do swoich katalogów schematy bardziej skomplikowanego ułożenia takich płytek – można skorzystać z tych podpowiedzi, gdy się chce uzyskać efekt inny, niż typowy.

Pewną odmianą klasycznych desek są te, którym nadano formę równoległoboku. Pozwala to na ułożenie ich w jodełkę francuską, tak zwany chevron, który od niedawna jest bardzo popularny – nie tylko w świecie płytek ceramicznych, ale w całym wnętrzarstwie i można go odnaleźć na meblach, tapetach, tkaninach użytkowych czy nawet lampach.

Imitacje drewna występują również jako kwadraty – wówczas zwykle przedstawiają drzewa cięte w poprzek słojów albo kompozycje drewniane. Niektóre z nich mają formę przestrzenną i są przeznaczone do instalowania na ścianach. Inne, wzorowane na skomplikowanych parkietach albo intarsjowanych meblach, ułożone na podłodze, przynoszą do pomieszczenia klimat pałacowy.

A jeżeli kogoś nużą typowe kształty, będące kopią tego, co zwykliśmy od wieków, robić z drewnem, może wybrać coś mniej typowego. Wyobraźnia projektantów płytek jest dziś bardziej ograniczona oczekiwaniami kupujących niż możliwościami technicznymi, dlatego bez trudu można znaleźć imitację drewna w formie sześciokątów – równobocznych lub wydłużonych czy trójkątów.

Na dodatek producenci płytek nie ograniczają się tylko do prostego imitowania drewna użytkowego. Chętnie je — na nienaturalne kolory, oddają je we władanie czasu i wody, by uzyskać obraz powierzchni zniszczonej lub odbarwionej, łączą z kamieniem, betonem i metalem, by nadać mu nowego charakteru. Albo decydują się na nowe wymiary.

Od kilku lat absolutnym „must have” wśród płytek ceramicznych są gresy wielkoformatowe XL, dlatego i wśród imitacji drewna nie mogło zabraknąć tych, o wielkim rozmiarze. Największe z nich – 100x300 czy 162x324 centymetry — nie są typowe dla okładzin z prawdziwego drewna. Aby uzyskać jednorodną deskę o takiej szerokości, trzeba by wykorzystać drzewo, które rosło kilkaset lat, a nikt z nas nie chciałby, chyba aby przerabiać pomniki przyrody na materiały wykończeniowe.

Tak wielkie płytki drewnopodobne nie tylko sprawdzają się na ścianach i podłogach, ale znajdują swoje miejsce również na blatach kuchennych. Tym sposobem można pogodzić chęć posiadania miejsca do pracy w kuchni, które wygląda jak wykonane z drewna, z pewnością, że miejsce takie nie zostanie zniszczone przez nieroztropne posługiwanie się ostrym nożem.

Nieco młodsze niż gresy wielkoformatowe są płytki o grubości 2 cm – do układania bez użycia kleju, na zewnątrz. Wśród nich również można znaleźć takie, które imitują deski – dla tych, którzy chcą mieć taras wyglądający jak drewniany, ale równocześnie – bezpieczny w użytkowaniu i niewymagający żadnych szczególnych zabiegów.

Płytki drewnopodobne są wybierane z różnych powodów – ekologicznych, użytkowych, estetycznych. I coraz częściej można powiedzieć, że użyte jako materiał do wykończenia wnętrz, są lepszą alternatywą, niż naturalne drewno.